สถานีที่ 2 จุดเริ่มต้น

การก่อสร้างทางรถไฟเริ่มต้นขึ้นในเมืองทันบูซายัตของประเทศพม่า ณ.วันที่ 1 ตุลาคม ปี พศ. 2485 ส่วนการก่อสร้างรางในฝั่งไทย

เริ่มต้นเกือบจะพร้อมกันที่อำเภอบ้านโป่ง ซึ่งอยู่ห่างจากช่องเขาขาดไปทางตะวันออกเฉียงใต้ 150 กิโลเมตร เชลยถูกอัดกันไปในรถขบวนสินค้าเดินทางขึ้นไปทางเหนือ

โรเบิร์ต คริสตี้ “เราใช้เวลา 5 วันเดินทางจากสิงคโปร์ไปยังบ้านโป่ง ระหว่างทางเราได้กินข้าวแห้งปั้น ขนมที่ทำจากข้าวและข้าวกับอะไรสักอย่างและแน่นอนว่าทุกอย่างบูดหมด เพราะอากาศในรถบรรทุกร้อนมาก คน 32 คนอัดกันไปในรถคันเดียวนั้น อึดอัดมาก”

ทางรถไฟมีความยาวประมาณ 415 กิโลเมตร โดยข้ามแม่นํ้าแล้วตัดผ่านเขาที่จะต้องทำการเจาะให้เป็นทางก่อน วิศวกรของกองทัพญี่ปุ่น ประเมินว่าทางรถไฟนี้ต้องอาศัยการขุดดิน 4 ล้านลูกบาศก์เมตร เคลื่อนย้ายหิน 3 ล้านลูกบาศก์เมตร และก่อสร้างสะพานยาว 14 กิโลเมตร

อาร์เทอร์ เบนคอบ “กองทัพญี่ปุ่นจะตั้งเป้าไว้และคุณต้องทำให้เสร็จ บางครั้งเราต้องจุดคบไฟ รอบๆเพื่อให้สว่างพอที่จะทำงานและเมื่อการก่อสร้างใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ บางครั้งคุณต้องออกไปทำงานตลอด 24 ชม.โดยไม่ได้กลับมาที่ค่ายเลยมันจึงเป็นเรื่องที่ยากมากๆ”

งานที่ฝ่ายสหราชอาณาจักรประเมินว่าต้องใช้เวลาหลายปีกลับใช้เวลาแค่หลายเดือน โดยคนงานสร้างทางรถไฟเป็นความยาวเฉลี่ย 890 เมตรทุกวัน

โปรดเดินลงบันไดเพื่อไปยังพื้นที่ที่เชลยเคยทำงานที่นี่ เรียกว่า ช่องคอนยู ระหว่างทางลงไป คุณจะพบสถานีที่ 3 ของการนำชมด้วยเครื่องโสตฯ