กอไผ่

สถานีที่ 3 ต้นไผ่

ขณะที่คุณเดินเข้าไปในช่องเขา คุณจะได้เห็นพันธุ์พืชเดี่ยวที่หาได้ทั้วไปในแถบนี้ นั่นคือ ต้นไผ่ ซึ่งใช้ทำเกือบทุกสิ่งทุกอย่าง

ดอกเตอร์ชาล โรลีย์ ริชาร์ด “ แน่นอนว่าต้นไผ่ถูกใช้ทำทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่เป็นภาชนะกินอาหาร ใช้ทำถังหรือท่อ หรือใช้ก่อสร้าง เหมือนที่รู้ๆกันอยู่ แต่คุณสามารถทำรางนํ้าจากต้นไผ่ได้ด้วยการนำไผ่ลำยาวที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 6-9นิ้วมาผ่า แล้วคุณจะได้รางนํ้าที่ใช้ส่งนํ้าได้”

ต้นไผ่นั้นตัดยากแต่ดัดง่ายและใช้งานสะดวก เหล่าเชลยจะสร้างระบบรางนํ้าที่ซับซ้อนโดยใช้ลำไผ่ พวกเขาใช้ภาชนะที่ทำจากไผ่รองนํ้าสะอาดและยังมีเตียงและกระโถนที่ทำจากไผ่รวมถึง แคร่หาม เฝือก และเสานํ้าเกลือที่ทำจากไผ่ด้วย พวกเขาสร้างสะพานไม้ไผ่โดยใช้นั่งร้านที่ทำจากไม้ไผ่ พวกเขาเดินโดยใช้ไม้เท้าไม้ไผ่ และแขวนเศษซากที่เหลืออยู่ของเสื้อผ้าบนราวไม้ไผ่ พวกเขานอนบนพื้นที่ทำจากไม้ไผ่ในกระท่อมที่ทำจากไม้ไผ่ พวกเขาใช้ไม้ไผ่เป็นคานเพื่อขนหิน และมักกินอาหารจากจานที่ทำจากลำไผ่ นอกจากนี้ยังมีฟืนจากไผ่ที่ใช้ทำอาหาร สร้างความร้อน ให้แสงสว่าง และทำเชิงตะกอนเผาศพ เถ้ากระดูกของทุกคนที่ตายจะถูกเก็บไว้ในภาชนะที่ทำจากลำไผ่ที่ตัดมาจากต้นไผ่

ต้นไผ่ยังมีด้านอันตรายที่ทำให้เหล่าเชลยเป็นกังวลด้วย การแผ้วถางดงไผ่เป็นหนึ่งในงานที่ยากที่สุดเพราะหนามไผ่สามารถเกี่ยวเนื้อจนเป็นแผลเปื่อยเขตร้อนที่เจ็บปวดและอาจทำให้ถึงตายได้

อาร์เทอร์ เบนคอบ “โดยเฉพาะแผลเปื่อยที่ขามันอันตรายถึงตาย ผมมีแผลหนึ่งที่ขาซึ่งลึกมากจนถึงกระดูกและหมอก็บอกว่า ขอโทษทีที่ผมไม่มีอะไรที่จะรักษาคุณแต่ลองใช้หนอนดูไหม”

ดงไผ่ยังเต็มไปด้วยรังต่อ และแมลงกัดต่อยอีกหลายชนิดและไม่มีใครรอดจากการถูกตีโดยกิ่งไผ่ของผู้คุมไปได้

รอย คอนฟอร์ด “ถ้าคุณช้าแม้แต่วินาทีเดียวคุณจะโดนหวดด้วยก้านไผ่”

ที่ด้านล่างสุดของบันไดคุณจะยืนอยู่บนหมอนรางรถไฟของทางรถไฟระหว่างพม่า – ประเทศไทย ซึ่งเป็นสถานีที่ 4 ของการนำชมนี้