ความหิวโหย

สถานีที่ 10 ความหิวโหย

เชลยเหล่านี้เติบโตขึ้นมาในช่วงเศรษฐกิจตกตํ่าครั้งใหญ่ หลายคนเคยชินกับความรู้สึกหิวโหย แต่ความหิวโหยระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟนั้นแตกต่างออกไป และมัน ไม่มีจุดสิ้นสุด

ซีริล กิลเบิร์ต “เราไม่ได้คิดถึงเรื่องผู้หญิงเลย ผู้หญิงเป็นสิ่งที่อยู่ห่างไกลจากความคิดเรามากที่สุด ถ้าคุณถามว่าคุณอยากได้ เบ็ตตี้ เกอร์เบิร์ล หรือเปล่า เธอเป็นนางแบบขึ้นปกนิตยสารในสมัยนั้น หรือคุณอยากได้ข้าว 1 ถ้วย ผมขอข้าว 1 ถ้วย คุณจะไม่ห่วงเรื่องผู้หญิงหรอก เรื่องตลกที่คุณเล่าไม่ได้เกี่ยวกับผู้หญิง มันเป็นเกี่ยวกับอาหาร ทุกอย่างเกี่ยวกับอาหารไปหมด”

การมาถึงของฤดูมรสุม ตรงกับช่วง Speedo พอดี กองทัพญี่ปุ่นที่กําลังกังวล เพราะการก่อสร้างช้ากว่ากําหนด ตัดสินใจเพิ่มงานให้กับเชลย พวกเขาถูกบังคับให้ทำงานนานขึ้น และหนักขึ้น ด้วยเสบียงอาหารที่น้อยลงเรื่อยๆ ถนนที่ถูกปิดกั้นและแม่นํ้าที่เชี่ยวกราก ทำให้การขนส่งช้าลง อาหารจึงเน่าเสียก่อนที่จะมาถึง เต็มไปด้วยหนอนมากกว่าเนื้อสัตว์

ทอม ยูเรน “คุณสามารถมองเห็นได้ตลอดว่าโกดังเก็บอาหารอยู่ตรงไหน เพราะทางเดินจากโกดัวเก็บอาหารไปยังห้องครัว มีหนอนไต่เป็นทางเลย โดยเฉพาะในฤดูฝน”

อรัญ เฮิร์ต “ข้าวที่เรากินเป็นข้าวเน่า มันอยู่มาหลายปี และเต็มไปด้วยตัวมอดและหนอน และถ้าคุณหยิบเอาตัวมอดกับหนอนออก ก็แทบจะไม่เหลือข้าวเลย”

อาหารประกอบด้วยข้าวแฉะๆ ที่มีลักษณะเหมือนข้าวต้มสามก้อนที่เสริฟในสภาพเละๆเหมือนข้าวต้ม บางครั้งก็เสริฟด้วยนํ้าซุปที่ทำจากเนื้อควายแก่ ผอมแห้ง ซากควาย 1 ตัว ถูกแบ่งกันกินในหมู่คน 800 คน

ความทรงจำของ บลูอี บัตเทอร์เวิร์ต ถึงความหิวโหย “ เราเริ่มอดอยากแทบไม่มีอาหารเลย และเราทุกคนติดบุหรี่กันหมด เราเคยได้สูบบุหรี่แต่ตอนนี้ไม่มีบุหรี่เลย อารมณ์ทุกคนขุ่นมัว คุณจะรอคอยให้ลมพัดใบไม้ร่วงลงมาจากต้น และมวนใบพวกนั้นเป็นบุหรี่ คุณจะมวนใบตองสูบหรือใบอะไรก็ได้ที่แห้งๆ และบางครั้งเมื่อเข้าคิวเพื่อรอรับอาหาร เมื่อบางคนยืนแตกแถว ก็จะมีเพื่อนคนหนึ่งคอยเตือนว่า เฮ้ย!! ไอ้เบื๊อกกลับเข้าแถวไป”

อาหารที่ไม่เพียงพอและการขาดแคลนนํ้าสะอาด ทำให้เกิดโรคอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเชลยก็ยังหาวิธีทำให้ตัวเองหัวเราะกับโชคชะตาของพวกเขา

อาร์เทอร์ แบนคอร์บ “เราจัดแสดงดนตรีกันในป่าด้วย บางครั้งเราก็มีวันหยุด มันเคยเป็นวันที่ 8 แต่ต่อมาก็กลายเป็นวันที่ 10 เรามีศิลปินหลายคนที่เก่งมากในค่าย พวกนั้นจะจัดแสดงดนตรี เล่นละครเรื่องสโนไวท์กับคนแคระทั้ง 7 มันเยี่ยมมากเลยกับสิ่งที่พวกเขาทำได้ พวกนั้นจะทำชุดจากกระสอบข้าวที่ทาสีหลายๆสี มันสุดยอดจริงๆ”

คุณจะได้ฟังข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสภาพการทำงานของเหล่าเชลยและอื่นๆอีกมากมายจากการบอกเล่าของเขาเองที่สถานีต่อไป